Değerin, takipçi sayısı ile verildiğine inanılan bir devre ulaştık. Bir gecelik televizyon programları ile meşhur olan insanlardan, makyajlanarak sosyal medya'ya çıkıp, yine kendince ünlü olan profesyonellere ulaştık. Tek bir çivi çakmadan, bina inşaa ettiğini deklare eden ya da çalıştıkları şirketlerin adı ile değil de, o şirketlerin bir şekilde temas ettiği havalı markaları kullanarak titlelarını cilalamaya gayret sarfeden tanıdıkları görme hüznünü yaşar olduk, hem de gözlerimizin içine bakılarak! İşin en kötüsü, cilalayarak yaşayanların prim yaptığı, kitabını yazanların sessiz sedasız yeni çağı bekledikleri tatsız bir süreç. Ne güzel demiş La Rochefoucauld... 'Ruh hallerimiz belli etmeden irademizin yönünü değiştirir; arka arkaya gelerek içimizde gizli bir imparatorluk kurar ve bu yolla biz farkına bile varmadan bütün eylemlerimizde önemli bir rol oynar.' Zannetmek! Zannedince de komik duruma düşmek! Komik duruma düştüğünün bile farkında olamamak.' Krishnamurti’nin 1980’lerde paylaştığı gibi, “Binlerce yıldır çelişkilerle, itaatle, sürü bilinciyle, taklit ederek, tekrar ederek yaşadık. Zihinlerimiz olağanüstü bir biçimde köreldi. Başkalarının söylediklerini tekrarlayan, ne söyleyip ne söylemediklerini tartışan, ikinci el insanlar haline geldik. Kendi davranışlarımızdan öğrenme kapasitemizi ve enerjimizi yitirdik. Birinin sözünü, başkasının paylaştığı fotoğrafa ekleyerek cilalama süreci. En kötüsü de bu yazdıklarımı yaşayan canlıların, bu duruma fazlasıyla kendilerini inandırdıkları ve kaptırdıkları gerçeği.
Acı ama gerçek, hatta çok tehlikeli olan; bu konumda olan, CEO da, Girişimci de, Satış temsilcisi de, hatta Yorumcusu, Oyuncusu da, tek bir kelime ile kitleleri harekete geçirebileceklerine inanıyorlar! Sevdiğim bir söz ile bitirmek isterim. Sadece kurumlar için değil, biz bireyler için de fazlasıyla geçerli. 'Pek çok hasta kurum kendi kusurlarına yönelik işlevsel bir körlük geliştirmiştir. Acı çekmemeleri, sorunlarını çözdüklerinden değil, göremediklerindendir.'