Bazı yazılarımda paylaştığım bir bilgidir. Keyifle izlediğim ve çok şey öğrendiğim, Ali Poyrazoğlu’nun Asi Kuş oyunundan bir bölüm. Der ki Ali Poyrazoğlu, bir beyinli değil, 2 beyinli olun, hatta 3,4... İyi bir yönetici iseniz, iyi de bir ressam olun, o kadar iyi olun ki bu yaptıklarınızda, göreceksiniz her biri bir diğerine kendi rengini, kendi gücünü katacak, birbiri ile bütünleşecek, daha fazla değer sunacak, parlayacak, parlatacak...
Sarılmak. Sizi siz yapanlara sarılmak. Kendinize değerler katarak, bu ışığı etrafınıza yaymak.
Sadece görsünler diye değil, ya da o yapıyor diye değil, kendiniz ve kendi yeteneklerinizin ışığında odaklanmak ve özgün olmak, yakışmak, yakıştırmak...
O eve gittiğimde, 1 değil, onlarca beyin gördüm. Önce gafil avlandım ve neden daha önce ziyaret etmedim diye hayıflandım; sonra da zamanı bugünmüş diyerek keyif alarak, öğrenerek, yutkunarak, gülümseyerek izledim Barış Manço’yu, Barış Manço Müzesinde.
Yaşadığı ortama verdiği saygıya duydum ilk saygımı...
Tarihe duyduğu ilgisi, kendine duyduğu saygısı, emeklerine verdiği değer, insanımıza verdiği değer, yetenekleri, tecrübeleri, yaratıcılığı, ışığı, bizlere verdiği değerleri (bilgisi, birikimi, çocukları), aldığı değerleri (ödülleri), biriktirdiği değil yaşattığı koleksiyonları, ziyaretçilerde hala bıraktığı tebessümleri, her adımda duyduğum derin sesi, çok, hem de çok etkiledi beni.
İnsanız, maalesef unutuyoruz. Ama, ışığı yaşatan, bizlere hatırlatan ve, evi, bu müze hali ile ısıtan tüm beyinlere helal olsun.
Barış Manço, günü bitirir ve evine girer. Antrenin solunda yer alan masasına arabasının anahtarını, ajandasını ve telefonunu bırakır. Birkaç saat sonra maalesef kalp krizi nedeni ile hayata gözlerini kapatır. Ajanda, telefon ve anahtar, bıraktığı yerde, masada sergilenmekte. Ajanda açık. Bir çok not üzerinde. Ve daha da önemlisi, bir çok plan.
İlk aklıma gelen soru maalesef şu oldu: değerli evinden çıkarken....
Tekrar ederek yaşamayan değerlerin, çok daha fazla yaşama hakkı olmalı. Barış Manço daha yaşasaydı, neler neler ülkeme kazandıracak, ne kadar çok yenilikler sunacaktı, yaratacaktı... Bundan mahrum kalmak, üzdü beni.
Çok yaşa Barış Manço, Sen çok yaşa...